اين جانباز از 15 سال پيش طعم غذا را نچشيده
تمام اعضاي خانواده هميشه دوست دارند، حداقل يك وعده غذا را دور هم بنشينند اما چندين سال است كه اين زن به تنهايي در گوشه آشپزخانه غذا ميخورد طوري كه حتي صداي چيدن ميز غذا به گوش همسرش نرسد؛ او خيلي وقت است كه غذاي عطردار درست نميكند و ميگويد «من چگونه چنين غذايي را بخورم در حالي كه ابراهيمام نميتواند از آن بخورد»




به احترام عزت و شرف اين بزرگمرد و صبر و بردباري اين شيرزن که منزل ایشان مدرسه صبر و فداکاری است در مقابل تصاويرشان از جا بلند شدم. خدایا چون تو حاضری چه جویم و چون تو ناظری چه گویم، خودت به حرمت این روزها چشمی به این عزیزان داشته باش
نظرات شما عزیزان:
|